3. PKO Nocny Wrocław Półmaraton

Osiągnięty czas: 1godz:52min:38s

Uwielbiam Wrocław. To miasto z niesamowitą atmosferą, do którego chce się wracać. Dlatego też, jak tylko nadarzyła się okazja pojechać tam na półmaraton (wygrałam pakiet), ochoczo z A. przystaliśmy na to, żeby ponownie odwiedzić stolicę Dolnego Śląska.

Pierwszy raz na zawodach mieliśmy biec półmaraton o takiej porze (start był o godz. 21). W ciągu dnia musieliśmy uważać na to co jemy i pijemy, co nie jest wcale takie łatwe, gdy jest się skazanym na jedzenie na mieście. Dodatkowo praktycznie cały czas padało i już miałam przed oczami wizję, jak to przez 21 km przedzieramy się przez ściany deszczu... A później stał się cud. Na dwie godziny przed półmaratonem pogoda znacznie się poprawiła! Co prawda było strasznie zimno (naprawdę mamy czerwiec??), jednak, co najważniejsze - przestało padać!  Bez większych problemów dotarliśmy na start (zasada: „idź za tłumem” jak zawsze się sprawdziła). 

Już podczas rozgrzewki zobaczyłam, że czuję się super i  że będzie dobrze. Start zawodników odbywał się falami – w zależności od strefy startowej. Byliśmy w 3 strefie i musieliśmy poczekać kilka minut. W końcu – ruszyliśmy! Biegło się naprawdę przyjemnie! Obok mnie biegacze utrzymujący odpowiednie dla mnie tempo, muzyka w uszach, idealna pogoda... Czego chcieć więcej? Już przed 4 km wyprzedziłam A. Biegłam tak jak czułam, chociaż zegarek wskazywał, że biegnę trochę za szybko (10 km w 51:53!), ale kto by się tam przejmował zegarkiem – ja frunę! Jeszcze nigdy kilometry tak mi szybko nie śmigały na półmaratonie...

W słuchawkach usłyszałam piosenkę, przy której biegło mi się zdecydowanie najlepiej. Włączyłam ją ponownie. I jeszcze raz. I jeszcze... I tak do końca biegu – ponad godzinę czasu! Stało się coś niesamowitego – dzięki tej muzyce zupełnie odcięłam się od tego, co dzieje się wokół mnie. Byłam tylko ja. Czułam jak mój bieg idealnie komponuje się z tym utworem. Muzyka jednocześnie działała na mnie uspokajająco i pobudzała do biegu. Sprawiła, że prawie przez cały czas utrzymywałam stałe tempo. Pierwszy raz czegoś takiego doświadczyłam na zawodach. 

Bieg nocą po obcym mieście ma w sobie coś magicznego. Sam fakt, że nie znam trasy i nie wiem gdzie jestem dodawał nieco nuty tajemniczości. Niesamowite oświetlenie, brak słońca nad głową, mnóstwo dopingujących osób na chodnikach mimo późniejszej pory - wszystko to sprawiało, że biegło się zupełnie inaczej niż zwykle. Przebiegaliśmy przez kilka mostów, z których rozpościerał się przepiękny widok – zwłaszcza w okolicach Uniwersytetu.  Wrocław nocą prezentował się pięknie...  

Po Półmaratonie Słowaka  miałam uraz do 17. km. Na tym półmaratonie chciałam go „odczarować”.  Powtarzałam sobie „nie zatrzymuj się, masz siły, to tylko twoja głowa chce się zatrzymać”. Monolog wewnętrzny chyba podziałał, bo żadnego kryzysu nie było i szczęśliwie dotarłam do 18 km. Poczułam się bezpieczna.  

Dobiegnięcie do mety było formalnością. Czułam się cudnie! I ten czas na mecie – niesamowite… Żadnych kryzysów na trasie, idealne samopoczucie, piękny medal w kształcie wrocławskiego krasnala w nagrodę za wysiłek – jest bosko! 

Tempo na poszczególnych kilometrach:

Następnego ranka po półmaratonie było nam jeszcze mało. Spontanicznie postanowiliśmy pojechać do Szklarskiej Poręby pochodzić po górach :D Wracając do Poznania padaliśmy na twarz ze zmęczenia, ale czuliśmy, że spędziliśmy cudowny weekend...

3. PKO Nocny Wrocław Półmaraton był 9. przebiegniętym przeze mnie półmaratonem. Jeżeli o mnie chodzi - mogłabym biegać same półmaratony ;)